Blog
De vertaler als techneut
Het is alweer even geleden, maar ik heb nu weer voldoende stof om een leuke blog voor jullie te schrijven. En laat ik gelijk maar met wat leuks beginnen: Vanaf deze week sta ik officieel ingeschreven bij de Kamer van Koophandel als ZZP’er. Het was eigenlijk nog niet zo zeer mijn plan, om deze stappen nu al te nemen. Maar na mijn tijd bij BAUHAUS Nederland, waar mij een werkperiode van enkele maanden werd toegezegd, ik echter na 4 weken alweer werd weggestuurd omdat het werk af bleek, kwam ik tot de ontdekking dat een baan als freelance-vertaler toch niet zo’n slecht idee was als ik aanvankelijk dacht. In die vier weken bij BAUHAUS heb ik wel veel geleerd, vooral veel technische kennis heb ik er kunnen opdoen. Die kan ik dan nu ook weer mooi gebruiken bij mijn verdere werkzaamheden als ZZP’er. In deze tijd misschien niet de meest optimale en voordeligste keuze, gelet op de arbeidsmarkt en de vele bedrijven en ZZP’ers die failliet gaan. Maar goed, het is het proberen waard, hoewel ik mijn keuze niet direct als experiment zou willen wegzetten. Natuurlijk is het voor mij ook spannend, ik ben heel benieuwd hoe het gaat lopen. Ik wil me gewoon niet zo laten leiden door de angst, die de Nederlander in deze tijd bijna vierentwintig uur per dag bezighoudt. Ja, ook de angst of je failliet gaat of niet, of je ontslagen wordt of niet, …
Nu even naar de titel van deze blog, want die heb ik natuurlijk niet voor niets gekozen. Het was min of meer een bizar toeval: nog voordat ik officieel als ZZP’er was ingeschreven, kreeg ik al een aanvraag voor een eerste, grote opdracht. Soms is het blijkbaar al voldoende om een advertentie op Marktplaats te vernieuwen. Of ik even een boek over MIG/MAG-Lassen wil vertalen. ‘Oei’, dacht ik nog, ‘heel leuk om te adverteren hoe goed je wel niet bent met technische vertalingen’. Maar nu is wel de beste gelegenheid om mezelf te bewijzen, dus natuurlijk heb ik de opdracht aangenomen. Maar wat ik allemaal tegenkom, is mij ook grotendeels onbekend. Termen als ‘pulsbooglassen’, ‘overlapnaadlas’, ‘lastijdbegrenzing’, ‘draadtransportwieltje’ en ga zo maar door. Eigenlijk alles wat je als lashobbyist wilt en moet weten om met een MIG/MAG-lasapparaat om te kunnen gaan. Het lassen is op zich nog niet eens zo moeilijk, het boek is zo duidelijk dat zelfs ik, toch iemand met twee linkerhanden, het zou kunnen. Maar goed, daar gaat het natuurlijk niet om: mijn taak is het vertalen van het boek naar het Duits, omdat de uitgever daar blijkbaar ook markt heeft gezien. Wel of geen markt, ik doe lekker veel ervaring op en verdien ook nog eens een mooi centje.
Dus, de vertaler als techneut? Ik zou zeggen: deels. Mocht je ooit een kapot tuinhekje of kinderfietsje hebben, en ik beschik over een lasapparaat, dan ben je hier natuurlijk aan het goede adres.
Het is voor mij als freelancer/zelfstandige nog wel wennen, hoor, alle tijd die je zelf in mag delen. Ik moet nog even discipline terugvinden, dezelfde discipline die ik (soms) ook tijdens mijn studie had. En het is vaak ook verstandig om al die leuke programma’s en interessante websites op het internet even te laten voor wat ze zijn. Daar gaat vaak veel meer tijd inzitten dan ik zou willen. Alle begin is moeilijk, zeggen ze wel eens. Maar ik ben nu met goede moed hieraan begonnen, en in ieder geval tot de zomervakantie ga ik kijken of dit voor mij genoeg oplevert. Zo niet, dan kan ik altijd nog terug in loondienst. Of gewoon nog verder studeren, er zijn nog zoveel dingen die ik eigenlijk ooit nog wel eens zou willen leren.